My First and Last Romance – The Story of Us

Admin Note: *Contributed Story* Please give credit and thanks to Chaine26. 

---

Author: Chaine26

A/N: Hi guys. This is my first time ever to write a story. Nakakinspire kasi magcontribute eh,,ang gaganda ng mga nababasa kong stories. I hope u like it. Feel free to write ur comments.thanks 

Kapit-bisig! 

~*~

I.

It all started in June 2008. Maya is a 2^nd year BSE-English student in a university in Manila. Meron syang 4 na kaibigan:sila Sabel, Doris, Liza at Ruby. Close na close ang magkakaibigan at lagi silang nagtutulungan mapa school related or personal issues. They treated each other as sisters.

Nagbago ang lahat ng maging close sila sa 3 classmates na lalaki:sila Ryan, Joma at Richard. Naging isang grupo ang mga girls at boys. Lagi sila magkakasama at minsan ay lumalabas para magvideoke. Weeks passed at naging crush ng mga girls si Richard. Di naman un malabo mangyari dahil bukod sa gwapo ay magaling din kumanta si Richard. Pero among the 5 girls, si Maya lang ang hindi nagka-crush kay Richard.  For her, Richard is just an ordinary guy. Magaling kumanta oo, pero hindi sya nag-aagree na gwapo ito. At dahil crush ng mga kaibigan ay laging si Richard ang topic ng mga ito. Naramdaman tuloy ni Maya na parang mas gusto makasama ng mga kaibigan si Richard. Feeling din nya ay inaagawa ni Richard ang mga kaibigan(sounds childish pero un tlga ang naramdaman nya). Dahil dun ay nabuo ang inis at pagkairita ni Maya kay Richard. Hindi nya ito kinakausap o pinapansin man lamang.

AUGUST,2008

Napansin ng 4 na kaibigan na nagiging malulungkutin at madalas na tahimik si Maya. Nakikitaan din sya ng inis kapag anjan si Richard. Napagpasyahan nila na kausapin si Maya bago ang start ng kanilang first class.

SABEL: girl, bakit parang lately antahimik mo?may problema ka ba?

DORIS: oo nga, and parang iritable ka lali na pag anjan si Richard.

MAYA: I’m fine.wala akong problema

DORIS: wala?yan ba ang wala?eh nangingilid na yang luha mo.Maya wag ka ngang masyadong iyakin!

MAYA: fine! Im not ok. I just felt that my friends are not the friends that i used to have L

SABEL: maya, kami parin naman to eh

LIZA AND RUBY: (comforting Maya)

MAYA: nakakatampo kasi kau eh. Palagi nlang ung mga oys ang topic nyo. Palagi sila ang gusto nyo kasama.im sorry im like this possessive. Im just treasuring u guys.

DORIS: ang babwa mo nman! Hay naku, hindi nman pwedeng tayo-tayo lang ang magkakasama!(sabay walk-out)

MAYA: (umiiyak) im sorry guys. I didn’t mean it

SABEL, LIZA AND RUBY: it’s ok maya. We’re glad na ganun kami kaimportante sayo. Magiging ok din ang lahat. Hayaan muna natin si Doris.

 

Days, weeks have passed. Di parin nagkakabati sila Maya at Doris. Maya did everything to say sorry pero binalewala lang un ni Doris. Inniwasan nya rin ito. Naging malulungkutin noon si Maya. Hindi rin naman nya makasama madalas ang ibang kaibigan dahil nagkaron na ito ng kanya-kanyang bf. Si Sabel-Ryan, Liza-Joma , Ruby at ang long time bf nito na si Dennis. Kung kumpleto nman ang barkada ay sila Ruby at Doris ang lagi magkasama. Napansin iyon ni Richard kaya sinubukan nya kausapin si Maya.

RICHARD: hi Maya J

MAYA: hi Richard (ayaw sana nya kausapin si Richard dahil naiinis parin ito pero dinaan sya sa pangungulit ni Richard. Nung naglaon ay naging komportable na itong kausap si Richard)

RICHARD: alam mo sa inyong 5 ikaw lang ang di ko masyado ka-close

MAYA: ah, sorry. Ganun lang tlga ko sa umpisa

RICHARD: bakit pala ang tahimik mo jan

MAYA: wala.may iniisip lang

RICHARD: palagi nman eh.about kay Doris yan noh,. Hindi  parin kau ok? Hayaan mo muna sya, mamimiss ka din nun.magiging ok din kau J

MAYA: thanks J ahm namimiss ko lang sila kasama. Alam mo na may mga bf na kasi.

RICHARD: haha cheer up! Wag ka magpaapekto.kung magiging ganyan ka palgi baka lalo magalit sayo si Doris.

-Dun nagsimula ang ang friendship nila Richard at Maya. Sila na ngayon ang plaging magkasama. Kapag may baon si Richard ay binigyan nya si Maya at ganun din nman si Maya kay Richard.

 

BUTIKI AT UNGGOY

One daya habang naglulunch

RICHARD: maya, anong ulam mo?

MAYA: porkchop J

RICHARD: wow! Favorite ko yan, pahingi J

MAYA: hihingi ka nanaman! Ayoko nga! ( sabay belat kay Richard) :p

RICHARD: wag ka nga gumaganyan! Muka kang butiki!haha butiki!butiki!

MAYA: wow nagsalita!tignan mo nga sa salamin yang mukha mo,muka kang unggoy!haha.unggoy,unggoy!(sabay belat ulit) :p

RICHRAD; yan ka nanaman,,haha butiki!

MAYA: unggoy!

-sisingit sa usapan ng 2 si Tyan.

RYAN: uyy jan nagkatuluyan lolo’t lola ko.haha 😀

-sabay tatawa ang barkada

MAYA: eewww! Nver! Over my dead body! Haha ayoko sa unggoy noh!

RICHARD: mas lalo naman ako..ayoko sa butiki no!

JOMA: oh kaung 2,tama na yan.kumain na kau baka lalo kau magkadevelopan nyan ! J

 

I DONT WANNA MISS A THING

Hbang tumatagal ay nagiging close lalo sila Maya at Richard. Plagi silang magkasama.sabay maglunch, sabay umuwi at minsan ay tinutulungan din ni Maya si Richard sa mga school works.

Madalas din silang magkantahan lalo na kapag vacant period nila. Maalas ay sa lobby sila nagstay.

RICHARD: butiki, pakinggan  mo tong version ni Nina ng I dont wanna miss a thing. Ang ganda, may violin pa J

MAYA: (pinakinggan.hati sila sa earphones ni Richard) oo nga, ang ganda J

Sabay silang kakanta

I could stay awake just to hear you breathing
Watch you smile while you are sleeping
While you’re far away and dreaming

I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever
Where every moment spent with you
Is a moment of treasure

I don’t wanna close my eyes, I don’t wanna fall sleep
Cause I miss you babe and I don’t wanna miss a thing
Cause even when I dream of you, the sweetest dreams would never do
Cause I miss you babe and I don’t wanna miss a thing.

Lying close to you,
Feeling you’re heart beating
And I wonder what you’re dreamin,
Wondrin’ if it’s me you’re seeing

And then I’d kiss your eyes
And thank God were together
I just wanna stay with you
In this momment forever, forever and ever

I don’t wanna close my eyes I don’t wanna fall asleep
Cause I miss you babe and I don’t wanna miss a thing

I don’t wanna close my eyes, I don’t wanna fall asleep
Cause I miss you babe and I don’t wanna miss a thing
Cause even when I dream of you, the sweetest dreams would never do
I’d still miss you babe and I don’t wanna miss a thing ehhahhhehahh
I’d still miss you babe and I don’t wanna miss a thing

The sweetest dreams would never do I’d still miss you babe
And I don’t wanna miss a thing
I don’t wanna miss a thing
I don’t wanna miss a thing
I don’t wanna miss a thing!

-naging favorite na ni Maya ang kantang un. Lagi nya nirerequest na kantahin un ni Richard pag magkasama sila. Madalas ay yun din ang kinakanta nya pag nagvivideoke sila kahit na sobrang taas nun.

RICHARD: bakit ba favorite mo yang kantang yan? Di ka ba nagsasawa jan?

MAYA: i dont know. Ang ganda kasi ng lyricseh.

RICHARD: sus. Kunyari ka pa..kanta mo yan sakin noh! Haha

MAYA: feeling ka nman! Kapal ah.haha 😀 (pero napaisip din si maya. Yes, ayoko mawala sakin si Richard. Ay maya, ano ba yan iniisip mo, kilabutan ka nga.erase-erase na yun!)

RICHARD: huy! Anong nangyari sayo. San ka na nakarating. Ang lalim ng iniisip mo ah

MAYA: ah..wala..may naalala lang ako.

 

BESTFRIENDS:

Examination day. Maagang pumasok sa room ang ibang girls except Maya dahil dumaan pa  ito sa favulty room. Walang papel si Richard kaya humingi ito kay Doris.

RICHARD: hi Doris! May extra paper ka pa? Pahingi nman oh

DORIS: ah wala na eh.gagamitin ko na kasi to eh

RICHARD: ay sige,dun nlang ako sa bestfriend ko hihingi.

DORIS: sinong bestfriend?

RICHARD: si maya

-sabay pagpasok ni Maya.

RICHARD: oh anjan na pala ang bestfriend ko eh.sige bye,(at lumapit na sya kay maya para tumabi maupo)

-napasmile nman si Doris. Alam nya na ok na si Maya dahil kay Richard.

MAYA: oh bat narinig ko ang maganda kong pangalan kanina?

RICHARD: i was asking Doris kasi kung meron syang extra paper.sabi nya wala daw kaya sabi ko sa besfriend ko nlang ako hihingi J

at ako ang bestfriend mo?

RICHARD: oo bakit ayaw mo? J (killer smile)

MAYA: ok, bestfriend lang pala eh.haha ang unggoy at ang butili magbestfriend? WOW! Haha

RICHARD: hay naku.what’s funny? Ang bestfriend ko baliw nanaman!haha

-sa kanilang next subject:

RICHARD: maya, tignan mo to. Ang gwapo ko diba

MAYA: (titignan ang picture sa wallet ni Richard) asan ang gwapo jan? Haha unggoy lang ang nakikita ko eh

RICHARD: hindi ka tlga marunong tumingin ng gwapo no!

-di nila namalayan na kanina pa pala nkapasok ang professor nila

MAYA: (hahalungjatin ang mga pic sa loob ng wallet ni Richard. May makikita syang nakakatawang pic nito) WOW! Haha ano to, panakot ng daga?

RICHARD:  (aagawin ang pic kay maya) akin na nga yan!akin na!

PROF. BELMONTE: Mr. Lim and Ms. Dela Rosa, maglalambingan nlang ba kau jan? Oakisabihan kami kung tapos na kau

CLASSMATES: uyyyy!!!

MAYA: (nagblush) naku mam hindi po..sorry po

RICHARD:  mam bestfriend ko lang po itong si Maya

Sasabat nanaman si ryan

RYAN: mam jan po nagkatuluyan ang lolo at lola ko

(magkakatawanan ang buong klase including si Prof. Belmonte)

That Kiss – part 3

Admin Note: *Contributed Story* Please give credit and thanks to darkmoon. This is a continuation of That Kiss – part 2.

---

Author: darkmoon

~*~

Di pa rin mapakali si Ricardo, gusto nyang tawagan si Maya upang sabihin na i-cancel nito ang lakad nila ni Simon ngunit naisip nya na wala syang karapatan na pigilan ito dahil una sa lahat hindi nya na ito empleyado at lalong hindi sya ang boyfriend ni Maya.

Habang nasa hapag kainan na ang lahat, lutang pa din si Ricardo, iniisip nya kung ano kaya ang ginagawa nila simon at maya sa ganitong oras.

SC: (baka dinala ni Simon si Maya sa isang magandang restaurant, binigyan ng flowers and chocolates and what if Simon KISS her?)

Nasaktan sya sa kanayang mga naiisip, natigil ang kanyang pagiisip ng tawagin sya ng mga bata na kanina pa nakatitig skanaya.

N: Dad!! Are you ok?

SC: oh! Yes

L: are you sure dad? May problem po kayo sa work?

SC: It’s nothing. Don’t mind me, kumain na kayo. Baby, why?

A: Daddy, are you sure Ate Maya is not coming? Ano po ginagawa nya ngayon?

SC: (Pareho tayo ng iniisip baby)

SC: baby, need kasi sya ni Simon, yung friend nya.

A: Bakit daw po?

SC: I don’t know baby.

N: OMygee!! I think I know na.  Diba kuya Simon is courting Maya, baka nman…. She’s going to propose na omygee that would be so kilig!!!!

L: ang arte mo talaga niks! Sabagay niks, mabait naman si Simon e.

Nalungkot si Ricardo sa mga narinig nya at halatang halata sa kanyang mukha, di lang napapansin ng mga bata dahil busy ang mga ito magkwentuhan.

SC: Baby, we will call maya later then you can ask her na lang kung kelan sya dadalaw sayo.

A: ok po. Thank you daddy.

After dinner, nagpunta si Ricardo sa kwarto ni abby.

SC: baby, ano tawagan na ntin si maya? (medyo na e-excite si sir chief)

A: I tried na po Daddy pero hindi po nya sinasagot . dad, what if something happens to her?

SC: Don’t worry baby, walang mangyayari kay Maya. Sige sleep ka na, I will try calling her again.

A: ok daddy. Goodnight po.

SC: Goodnight baby.

Di na naman mapakali si Ricardo, ilang beses nyang tinatawagan si Maya ngunit hindi ito nasagot, nagaalala na sya. Tinext nya ito.

SC: Maya. Where are you? Bakit di mo sinasagot tawag ko? We are worried. Tawagan mo ko.

Alas onse na ng gabi ngunit hindi pa rin nakakatangap si Ricardo ng text o tawag mula kay Maya. Parang sasabog na sya sa pagaalala. Ilang ulit na rin nyang tinawagan si Emman kung nakuwi na si Maya pero hindi pa daw ito dumadating. Naramdaman ulit ni Ricardo ang kaba at takot na naramdaman nya ng malapit ng mamatay si Alex, bumangon sya at nagbihis, desidido sya na kahit san sya makarating hahanapin nya si Maya. Paglabas nya may narinig syang nag doorbell, nagmamadali nyang binuksan ang pinto.  Nakita nya ang isang babaeng nakatalikod na umiiyak, alam nya na agad kung sino ito hanggang sa humarap ito.

M: Sir chief (umiiyak)

SC: Maya……….

Hindi na ito nakapag pigil at niyakap nya ito ng mahigpit, yumakap din ito sakanya habang umiiyak. Humarap si Sir Chief sakanya habang  hawak pa rin nya si Maya

SC: anong nagyari maya? Why are you crying? Halika na pumasok na tayo sa loob.

Nagtungo sila sa Veranda, nagtimpla si Ricardo ng kape para kay Maya para kumalma ito. Bakas pa rin sa mukha nya ang sobrang pagaalala

SC: Now tell me what happened.

M: Sir Chief na-holdap po kasi ako. Nakuha lahat ng gamit ko tapos pinagtangkaan pa kong saktan nung lalake buti na lang at nakatakbo ako ng mabilis buti nalang talaga at medyo alam ko kung nasan ako kaya naglakad ako papunta dito sa subdivision. Gusto ko kayong twagan kaso pati cellphone ko nakuha.

SC: kalma ka na Maya, you’re here with us na, you will be safe with me. (sabay hawak sa kamay ni Maya)

But wait, I thought kasama mo si Simon? Bakit hinayaan ka nyang umuwi magisa? Kala ko pa naman nage-enjoy ka kasama sya kasi hindi mo man lang naalala akong itext, I mean si Abby.  See kung anong nangyari, hindi ka man lang nya iningatan

M: Kalma lang sir chief, dahan-dahan lang (naka smile)

SC: How can I? e muntik ka na mapahamak. Ano ba nangyari?

M: sir chief wag na muna natin pagusapan si simon.

SC: Maya we are friends, I deserve to know what happened.

Hindi na makapaghintay sa Ricardo sa sasabihin ni Maya, nararamdaman nyang may hindi magandang nangyari at kailangan nya yung malaman. Hindi pa man nasasabi ni maya, nakakaramdam na sya ng galit kay simon.

M: Sinabi nyang Mahal na mahal nya ko.

Napanganga si Ricardo.

SC: uhmm. What did you say?

M: wala po sir chief. Lasing na kasi sya.

SC: What? Uminom ka kasama nya?

M: Hindi po sir chief. Ganito kasi yun nagpunta kami sa ospital ni simon hindi kasi maganda ang lagay ng tatay nya. Naawawa ako sakanya kasi wala syang magawa para sa tatay nya na nahihirapan dahil sa sakit. Kumain kami sa isang resto-bar, ayun nagorder rin sya ng iinumin pero hindi nya ko pinainom tapos nalasing sya.

SC: then he said he loves you?

M: oo.

SC: then?

M: hinalikan nya ko sa pisngi

Napanganga na naman ni ricardo.

SC: anong ginawa mo?

M: naisip ko na okay lang yun pero…

SC: pero ano maya?

M: pero sir chief gusto nya din akong halikan sa lips. (napakagat sa labi)

SC: what??? Pumayag ka naman??  (galit ang boses)

M: hindi po sir chief, tinulak ko sya at sinabi kong uuwi na ko.tinawagan ko si tita para sunduin sya don. Tapos ayun umalis na ko tapos malas ko at naholdap pa ko.

Napabuntung hininga si Ricardo at nagisip

M: Sir chief? May iniisip ka?

SC: Uhmm.. I’m glad you don’t allow him.

M: (nag blush) e hindi ko naman sya boyfriend e.

SC: e bakit ako?

Nabigla sa sarili nyang tanong.

M: ha?

SC: (taranta mode) ah e.. sige na Maya matulog ka na. Don’t worry magiging okay na rin ang lahat bukas, lagi mo lang tandaan nandito lang ako.

M: thank you sir chief. San pala ako matutulog?

SC: (sa kwarto ko gusto mo?)

SC: sa guest room nalng maya.

M: ayy hindi na, sa kwarto na lng nila doris, hihiram na rin ako sakanila ng damit.

SC: wag na maya baka makaistorbo ka pa sakanila, sa guest room ka nalng. Yung damit?? May tshirt naman  ako dyan (sabay smile)

***

Walang nagawa si Maya kundi matulog sa guest room habang suot ang tshirt ng kanyang sir chief, ang feeling nya kayakap nya ito, at ito ang nakakapag paalis ng kanyang mga pangamba. Natulog syang masaya na para bang walang nangyari masama kanina. Nakatulog na rin si Ricardo dahil panatag sya na ligtas na si Maya at malapit lang ito sakanya.

Kinaumagahan..

Nagbbreakfast na ang lahat ng magulat silang lumabas si Maya mula sa guest room, kinagulat pa nila ng makita na suot nito ang tshirt ni ricardo.

A: ate maya? You’re here po?

N: ate maya why are you wearing dad’s clothes?

Nakalimutan ni Maya na suot nya pala ang damit ni sir chief kaya tumakbo sya papuntang guest room para magpalit. Nangiti nalang si ricardo at ikinwento sakanyang mga anak ang nangyari .

M: pasensya na kayo, naklimutan ko kasi.

N: That’s ok ate maya! Nakwento ni dad ang nagyari sayo last night, grabe that’s so nakakatakot.

L: Oo nga ate maya buti nalang ang bilis mo tumakbo.

A: buti nalang ate maya you’re ok na, I’m worried. Wag ka na po aalis pag gabi na ha! I love you yaya

M:  baby ko. Thank you. Mas love ka ni yaya (hinug si abby) thank you din nikki, luke.Ayos na ko, kinalimutan ko na nangyari kagabi dapat laging good vibes. Kain na tayo.

***

Pagakatpos kumain, nagpaalam na si Maya sa mga bata. Balak syang ihatid ni Sir chief sa dorm ni Emman ng biglang may dumating na bisita. Sa  may gate…

M: Simon?

S: Maya, magusap tayo. I’m sorry hindi ko sinasadya.

Nag tiger look na naman si Ricardo, galit pa din sya kay Simon pero hinayaan nya na lng magpaliwanag ito habang sya’y nakikinig lang at nakahanda sa ano mang pwedeng mangyari.

M:Simon, bakit ka nagpunta dito? Kalimutan na natin yun, lasing ka lang.

S: gusto kong humingi ng tawad, nabigla lang ako pero ung sinabi kong mahal kita, totoo yun kahit hindi ako lasing, yun ang nararamdaman ko para sayo.

Lalong naningkit ang mga mata ni Ricardo sa mga narinig.

M: alam ko simon pero malinaw naman na kaibigan lang talaga ang turing ko sayo. Hindi ko kayang pantayan ang nararamdaman mo para sakin. Pagmamahal lang ng isang kaibigan ang kaya kong ibigay

S: Pero Maya maghihintay ako.

M: mapapagod ka lang simon, may MAHAL na kong iba..

Nagulat si Simon at nalungkot.. Pero si Ricardo ang mas nagulat sa mga sinabi ni Maya.

S: naiintindihan ko Maya, Aalis na ko.

M: Magkaibigan parin tayo simon.

Umalis si Simon na bakas sakanyang mukha ang kalungkutan. Samantala si Ricardo naman ay tulala pa din.

M: Sir chief? Ihahatid mo pa ba ko?

SC: oo. Let’s go

Habang nasa byahe ay tahimik ang dalawa hangang si Ricardo ang unang nagsalita.

SC: uhmm Maya?

M: bakit?

SC: seryoso ka kanina ha! Hindi mo ba talaga gusto si Simon?

M: diba narinig mo naman sir chief?

SC: I heard it. So is it true that you’re in love with someone?

M: (nag smile) oo

Napa-preno si Ricardo ng wala sa oras. Bigla syang nalungkot.

M: o bakit sir chief?

SC: May I know who’s that lucky man?

M: yung first kiss ko.

SC: First kiss as in sa lips? Kala ko wala pang nakaka halik sayo? I mean sa hospital hindi naman natuloy yung kiss.

M: (pinipigilan matawa) oo nga hindi natuloy and sir chief what makes you think na ikaw yung tinutukoy ko? E hindi mo pa naman ako nahahalikan sa…

Hindi na natuloy ni Maya ang sinasabi nya dahil hinalikan na sya ni Ricardo, tinugon nya ang halik nito. Naramdaman nya ang pagmamahal sakanya ng kanyang sir chief.

SC: Maya, hindi man ako ang first kiss mo please let me be your last. Mahal kita Maya. Hindi ko kayang mawala ka sa buhay namin, sa buhay ko. I love you!

M: e may mahal na nga ako yung first kiss ko (nagkukunwari na naiinis pero sobrang kinikilig na)

SC: (nalungkot)

Maya tawa ng tawa sa nakitang reaction ni Ricardo.

M: sir chief tulog ka nga talaga, akala mo pa panaginip ha. (tawa pa din ng tawa) e kasi ganito yun sir chief, sinubukan ko ung magic kiss dun ospital. Natutulog ka, hahalikan lang sana kita sa cheeks e bigla kang gumalaw ayun nag landing sa lips mo.  (tawa much pa din) natatawa ako sir chief e kasi naman yung nagbigay sakin ng first kiss, hindi alam na sya ang first kiss ko.

Habang hindi pa maka get over si Maya sa kakatawa, hinalikan ulit sya ni Ricardo at sa pagkakataon na yun, intense ang halikan nila. Naramdaman nila ang naguupaw na pagmahahal nila para sa isat-isa.

SC: so ako pala yung taong mahal mo na ninakawan mo ng halik? (All smiles)

M: ninakawan talaga sir chief? oo. Ikaw ang first and maybe last kiss ko.

SC: maybe last? Hindi ko papayagan yun Maya Dela Rosa. Ako lang dapat. I love you princess!! Tayo na ha!

M: Mahal din kita Sir chief, mahal na hari ng buhay ko. Hep…  ligawan mo muna ko. Dalagang pilipina ata to.

SC: Okay Princess. If that’s what you want, liligawan kita araw-araw. I love you.

M: I love you too. Tara na, uwi na ko.

SC: where? Sa bahay ko?

At nagtawanan na sila.

Spin the Bottle – part 1 and 2

Admin Note: *Contributed Story* Please give credit and thanks to sarasidle.

---

Author: sarasidle

~*~

It is Ina’s birthday and everyone is invited at her house. It is a simple gathering with friends, co-workers, trainees and interns of Time Airways.

 

Unfortunately medyo masama ang panahon.

 

Ina: Ano ba naman ito, hindi man lamang nakiayon sa akin ang panahon. Haaaay.

 

But nonetheless masaya pa rin ito dahil andito ang mga inaasahan niyang mga dapat pumunta.

 

Among the guests are James Ventura, Ms. Belmonte, Ms. Pacheco, Emman, Wilson, Ruby, Eds, Maya, Liza, Sonny even Atty. Molina was invited and of course Richard Lim.

 

It was all fun but when it started raining naguwian na yung iba and just wished Ina a very Happy Birthday.

 

At dahil sa sama ng panahon halos sila sila na lang ang natira.

 

 

They were in the midst of singing “Happy Birthday” song to Ina,

 

♪♫ Happy Birthday to you.. Happy Birthday to you, Happy Birthday Happy Birthdaaaaaay.. Haaaappy Biryhday to…..♪♫

 

ng biglang nagkaroon ng power outage.

 

And instead of saying “youuuuuuu” an inevitable screams of (Ay!) and shock roared.

 

 

Ina: Whaaaaat???? OMG why me????

 

They were all glad at hindi pa na blo-blow ni Ina yung candle dahil kahit papano may munting ilaw sila.

 

James: Ina, kalma it is ok.

 

Mangiyak ngiyak na si Ina.

 

James: Calm down Ina, eto pa naman kami ah. Besides mas magiging intimate itong birthday mo. Asan ang mga flashlight at candles mo?

 

Ina: Uhm, I don’t have flashlight and I only have scented candles. I’ll get it.

 

Using her cellphone’s flashlight she reached the kitchen cupboard at naglabas ng mga matatangkad at bubwit na mga scented candles and then dumiretso na siya sa sala where everyone is gathering.

 

Tinulungan naman siya ng mga bisita niya na magsindi ng kandila.  Ah the sweet scent of candles was very calming.

 

Ina: Hmmm come to think of it, this is not bad at all. (Bulong sa sarili and she went all smiles again, seeing how intimate their settings is now)

 

 

Emman: Naku roomie, tiningnan ko labas mukhang we are going to be stuck here! Baha to the max!

 

Maya: Hala!

 

Richard: Well, I guess it is safe to stay here for a while.

 

Atty. Ryan: Tama, baka may madisgrasya pa sa atin kung lalabas pa tayo.

 

James: Hmmm alam ninyo may naisip ako! Why not we play a game na lang!

 

Emman: Ay Sir James, like ko yan! Anong game po?

 

James: Ina, what board games do you have here?

 

Ina: Naku Sir James, wala akong… wait.. ok this is crazy but I remeber playing this when I was in college. Wait kunin ko lang.

 

 

Mayamaya pa.

 

Ina: Here oh! (Showing to everyone)

 

Image:

 

 

Nagtawanan sila.

 

Eds: Naku Ms. Ina naughty kayo ha!

 

 

James: Hmmm interesting! Game ako!

 

Nagtinginan naman lahat sa isa’t isa, nakiramdam, sizing kung sino ang mga possible na mahahalikan nila. Si Emman seeing Wilson ay kinilig.

 

Si Ina, seeing Richard, approve siya sa Game.

 

Si James seeing Maya, “Hmmmm this is my chance!” bulong nito sa sarili.

 

Ms. Pacheco: I am game! Friendly game lang naman right?

 

Richard seeing Maya, “Kung si Maya rin lang naman, Why not?” (bulong sa sarili) but seeing James is eyeing her too

 

Richard: I don’t think it’s a good idea.

 

Ina: Oh come on Richard, sabi nga ni Ms. Pacheco it is just a friendly game. And hey, what ever happen in this room will stay in this room. Either we got stuck here being bored might as well enjoy each other’s company right?

 

Wala na rin naman nagawa yung iba because hindi man nila ma-admit, deep inside excited din sila sa game.

 

James: Ganto na lang, ang tumanggi will drink 1 shot of hot sauce. (Waving a huge bottle of hot sauce)

 

Atty. Ryan: Yikes! Mukhang wala ng makakatanggi ah.

 

Some put a face of disgust and everyone expressed defeat.

 

Isa isa na silang naupo forming a circle.

 

On clockwise position; Richard, Maya, Emman, Wilson, James, Ms. Pacheco, Ruby, Eds, Liza, Sonny, Atty. Ryan and Ina.

 

 

James: Ok! In this game we have the “Spin the Bottle” board and we have this wine bottle. Unang papaikutin ang wine bottle para malaman kung sino ang inyong magiging partner then you will rotate the bottle on this board to know kung ano ang gagawin.

 

We also have some rules:

 

1. Ang tumanggi will drink one shot of hot sauce.

2. If you are a guy tapos tumapat sa guy yung bote, you have to rotate it again. Same with girls. Stricly boy to girl, girl to boy lang ang game.

 

Emman: Ay! Hindi ko na ito like. What about me Sir James?

 

James: Errr… Technically guy ka pa rin dear, so rules are rules.

 

Emman: Ay ayoko na Sir, I quit! (tatayo na)

 

James: Hep hep! You have to drink this one shot of hot sauce.

 

Emman: What???

 

James: Yes either that or you will continue with the game.

 

Wala ng nagawa si Emman kundi umupo na lang at sumali sa game.

 

James: Ok, where was I? Ah!

 

And lastly,  Kung kanino matapat ang bote, will drink a shot of tequilla.

 

All: Whoa!

 

James: Hey! We will be stuck here all night for sure, so might as well finish the booze we have left right? (pointing to 3 bottles of Cuervo)

 

This is going to be a one crazy night.

~*~

James: Ok, I will spin this wine bottle para malaman natin kung sino mauuna.

 

Kinakabahan na ang lahat.

 

Tumapat kay Atty. Ryan. Hiyawan ang lahat.

 

Atty. Ryan: For the record, I am married so katuwaan lang ha.

 

James gave Atty. Ryan a shot of tequilla then lemon, salt and coke.

 

Atty. Ryan: Whew. (spins the bottle)

 

Tumapat kay Ms. Pacheco. Hiyawan ang lahat.

 

Ms. Pacheco: Relax, it is just a game.

 

Tagay naman ng tequilla si Ms. Pacheco.

 

Inikot naman ni Atty. Ryan ang “Spin the Bottle” board.

 

All: Nibble ear!!!

 

Bigla namang nagtakip ng ear si Ms. Pacheco.

 

Ruby, Eds: Oy oy Ms. Pacheco.

 

Nagtawanan naman ang lahat.

 

Atty. Ryan and Ms. Pacheco stands up and Atty. Ryan gently nibbled Ms. Pacheco’s ear. It lasted for 7 seconds. Nagpalakpakan naman ang lahat after.

 

James: Good sport!

 

Ina: Woohooo!!

 

Next.

 

Ms. Pacheco spins the bottle.

 

 

Tumapat kay Emman.

 

Emman: Oh no!!

 

Tequilla shot for Emman.

 

On the board it stops at “Tickle your partner anywhere”.

 

Ms. Pacheco crawl to Emman acting like a tiger ready to attack and Emman was taken a back waiting for the worse. Ms. Pacheco tickled Emman everywhere as it seems that Emman is ticklish. Everyone enjoyed the scene.

 

Emman spins the bottle and it stops at Richard.

 

Emman: Oh My Pink Gosh!

 

Richard: Oopss bawal yan.

 

James: Yeah but you have to drink.

 

All: Drink! drink! drink! drink!

 

Richard: Ok fine. (Then drinks)

 

James: Ok Emman spin again.

 

It stops at Ina.

 

Tequilla shot for Ina.

 

On the board it stops at “Sing a love song”.

 

Nakahinga naman ng maluwag si emman.

 

Emman: Hmmm ganto na lang tutal hindi natapos yung song na happy birthday ngayon na lang po kita kantahan ng bonggang bonggang pinkish song na Happy Birthday and also you forgot po to blow the candle kanina. (Sinindihan ulit ni Emman yung cake at hinawakan ito ng dalawa niyang kamay”

 

With an RNB tune kumanta ito ng “Happy Birthday”. Habang lumalapit kay ina.

 

Na sweetan naman si Ina sa ginawa ni Emman at pagkatapos kumanta nito, hinipan na niya yung mga kandila sa cake. Palakpakan naman ang lahat.

 

Ina spins and it stops at Maya.

 

Ina: Muntik na kay Richard , hindi bali hinaan ko ng konti para naman tumapat kay Richard hihihihi (bulong nito sa sarili)

 

Tequilla shot for Maya.

 

Maya: (Matapos uminom) *cough* * cough* Oh My Gee ang sakit sa dibdib!

 

Richard can’t help but put his hand at Maya’s back to calm her.

 

Tumawa naman ang lahat.

 

Ina spins again and it stops at Richard.

 

Laking gulat naman ni Richard at nagtinginan agad sila ni Maya, siya namang hiyaw ni Ina ng “Yes!”. May pagka obvious lang na natuwa siya. Tinginan naman sa kanya ang lahat maliban kay Richard at Maya na nagtititigan pa rin na parang naguusap.

 

Sa mata ni Richard sinasabi niya kay Maya na “It is not my fault and don’t worry it is just a game”.

 

Ngumiti lang si Maya at kinilig dahil naintindihan niya yung sinabi ni Richard.

 

Maya: Hmmm eh bakit nga ba siya nag e-explain sa akin? Hindi naman kami? “Iba lang kami”. Hay Maya stop na nga (Bulong sa sarili at i-iling iling)

 

Tequilla shot for Richard.

 

On the board it stops at “Kiss Anywhere”.

 

Kinatuwa naman ito ni Ina.

 

All except for Maya/Richard and Emman: Uuuuuyyyyyy!

 

Maya: *coughs*

 

Emman: Oh Maya result pa rin ba yan ng Tequilla shot? (May hidden meaning na bulong niya)

 

Hinampas naman ni Maya si Emman, taas naman ang kilay ni Richard habang nakikinig sa bulong ni Emman.

 

 

Sa isip isip naman ni Ina: (Yes! Hmm parang sarap niyang i-kiss sa lips. hihihi)

 

Tumayo na si Ina at Richard.

 

Ina: O guys saan ninyo gusto kong i-kiss si Richard?

 

All except for Maya/Richard and Emman: Lips! Lips! Lips!

 

Ina: Naku paano ba yan sa lips daw. Nakakahiya naman. (Pero deep inside, naku buti na lang nakiayon naman sa akin itong mga ito! Ako na ang may Happy Birthday!)

 

Richard: It is alright, kiss lang naman meaning smack lang, wala namang duration or hindi naman french kiss.

 

Ina: Hah? (Na dissapoint) (Hmph i-fre-french kiss sana kita eh, pero ok lang yan laman tyan din yan) Bulong nito sa sarili.

 

Ina: Ok here it goes!

 

They kissed on the lips roughly for a second.

 

Naningkit naman ang mata ni Maya.

 

Emman: O kalma ka lang roomie. (Pinisil ang braso)

 

Maya: Hah? Ssshhhh. Actually kalma nga ako eh, kaya lang parang numb na itong pisngi ko eh. (Sabay tusok sa pisngi niya) O see? Wala na akong nararamdaman.

 

Emman: OA mo naman Maya, nakakaisang shot ka pa lang noh.

 

Maya: Hindi kasi kanina inabutan ako ng cocktail yung Mai Thai ba yun ? Hong sarap. Kala ko non alcoholic eh.

 

 

Richard spins and it stops at ………………..

C.L.I.C.K.

Admin Note: *Contributed Story* Please give credit and thanks to Dark Angel.

---

Author: Dark Angel

A/N: Let me thank everyone first who showered me with so much love and appreciation after reading “The Start of a Beautiful Affair.” You guys are awesome!

 

Now this story is again a product of my imagination. After watching the episode last Wednesday, March 27 and the teaser for Monday April 1, I’m sure marami sa atin ang umabot hanggang langit ang mga naisip na kasunod na nangyari at mangyayari…Here’s mine.

 

 

CLICK (Cuts, Lies, Care and Kiss)

 

Sa kwarto ni Richard

 

 

Richard: (nakatingin sa kisame at nangingiti habang inaalala ang mga nangayri kanina nung dumating si Maya sa mansion at ang paglalaro nila ng ungguy-ungguyan) I never thought that it was a very nice game…or was it only fun because you were there with us Maya? (natahimik bigla) Oh my God! I’m talking to myself now?! Am I crazy? (tummy grumbling) Ah…I must be hungry that’s why.

 

Richard went out of his room the same time that Maya was coming out of Abby’s room too.

 

Richard: Maya! Why are you still here? Di ba umalis ka na?

 

Maya: Ay! Ser Chief! Ginulat nyo naman ako. Oo, kaso naiwan ko ang cellphone ko sa kwarto ni Abby kaya binalikan ko. Kaso pagbalik ko nagising si Abby at takot na takot. (natawa bigla si Maya) May monkey daw sito sa bahay kaya pinatulog ko muna ulit.

 

Richard: (napangiti at bumulong sa sarili) Maya ako din di makatulog, can you stay beside me too like what you do with Abby?

 

Maya: Ano yun Ser Chief? (nagtatakang face ni Maya)

 

Richard: Ha? Ah nothing. Nagugutom kasi ako, may Arroz Caldo pa ba Maya?

 

Maya: Oo meron pa, teka ipaghahanda kita.

 

Richard: No Maya, ako na.

 

Maya: Hindi Ser Chief, okay lang ako na bumalik ka na sa kwarto mo dadalhin ko na lang.

 

Richard: Maya, I may be sick but I’m not invalid.

 

Maya: Sabi ko nga Ser Chief (kamot ulo)

 

Richard: Pauwi ka na?

 

Maya: Oo sana Ser Chief. Bakit? (nakatingin sa mga mata ni Richard – sana sabihin nya dito muna ako samahan ko sya…miss na miss na kita mahal na hari)

 

Richard: (I need human warmth) Ah… I could use some company? (killer smile)

 

Maya: Ah…okay Ser Chief, halika punta na tayo sa kitchen. (napabulong sa sarili – gusto mo samahan kita forever, ayos na ayos lang sa akin)

 

Richard: Ano yun Maya?

 

Maya: Ha?! Wala Ser Chief! (nag blush ang Maya!)

 

Habang pababa ng hagdan, nauuna ng konti si Maya

 

Richard: (Maya…you are near yet so far…)

 

Maya: (sad face – ang hirap pala ng ganito, nandyan ka nga lang sa tabi ko Ser Chief pero parang ang layo-layo mo pa rin)

 

Parang soul mates ang peg nila noh? Pareho ng iniisip? Kalurkey! Pagdating sa kusina

 

Maya: Ser Chief, gusto mo na paminta? Calamansi ipaghihiwa kita (smiling habang papunta sa ref)

 

Richard: No Maya, sit down. Kaya ko ito. Marunong naman ako gumawa dito sa kusina. Tinuruan din ako ni Manang Fe nung bata pa ako. (face ng nagmamaktol na bata trying to convince her mom na kaya na nya mag-isa mag bike ang peg ni SC)

 

Maya: Hahaha! Okay, sabi mo Ser Chief eh!

 

Richard: Bakit ka natawa?

 

Maya: Eh kasi kung nakikita nyo lang ang mukha nyo Ser Chief, daig mo pa si Abby. (ngiting nang aasar)

 

Richard: (tumalikod at napangiti) Ah…

 

Maya: Kutsara at tinidor, Ser Chief? Andyan oh (sabay turo sa drawer)

 

Richard: Okay. (nilagay ang Arroz Caldo sa microwave)

 

Maya: Ser Chief yung bowl nan…

 

Richard: (binuksan ang cabinet sa bandang taas) Bakit ba dito nilala…(inabot si bowl, nadulas sa kamay, nalaglag sa sahig, BASAG!)

 

Maya: Ser Chief! (tumayo sa kinauupuan at tumakbo sa tabi ni SC)

 

Richard: (dinampot ang basag na bowl) Ouch!

 

Maya: (kinuha ang kamay ni SC na may sugat (both hands), super duper to the max na worried face) Ser Chief!

 

Richard: (natulaley sa ginawa ni Maya pero hindi nakaramdam ng sakit but something else) Maya, it’s okay. I can handle this. I’m a man not a kid.

 

Maya: (napabulong) Yun nga Ser Chief eh, you’re my man!

 

Richard: (narinig pero hindi sure kung tama ang pagkakadinig nya.) Ano yun Maya?

 

Maya: Ha? Teka Ser Chief, kukunin ko lang yung first-aide kit. Upo ka muna dyan. (napabuntong-hininga)

 

Maya, taranta mode, kuha ng first-aide kit. Si Richard pumunta sa may dining area.

 

Richard: (pinipilit kunin kay Maya ang kit) Akina Maya, kaya ko na ‘to.

 

Maya: Ser Chief, ano ka ba? May sugat ka na ngat lahat ang tigas pa din ng ulo mo! Gusto mo pa rin makipagtalo! Pwede ba minsan sumunod ka naman?! (naiinis na sagot ni Maya.- Naiinis kasi hindi nya magawang yakapin si SC kanina, bwahaha!)

 

Richard: Fine (ang face parang 7 years old lang na nagmamaktol)

 

Inayos ni Maya ang mga gamit sa lamesa

 

Maya: Akina yang kamay nyo Ser Chief.

 

Richard: (inilagay ang kamay sa ibabaw ng tela na ipinatong ni Maya sa lamesa) Maya, dahan-dahan ha…(nagulat sa sinabi) ano kasi…

 

Maya: (nagulat sa sinabi ni SC pero napangiti) Oo Ser Chief, dahan-dahan lang (napabulong –  gagawin ko ng may umaapaw na pagmamahal J )

 

Richard: Maya, lagi kang may binubulong. Baka gusto mo i-share?!

 

Maya: (nag blush ang Maya. Kinuha ang alcohol at bulak. Binuhusan ang mga daliri ni SC habang hawak nya ang kamay.)

 

Richard: Ouch! (imagining nyo yung 7yr old na bata na binuhusan nyo ng alcohol ang sugat nya, minus the ngawa! Hehe)

 

Maya: (ngiting nang-aasar) Gusto mo hipan ko? Hehe!

 

Richard: (ang face parang batang ayaw bigyan ng candy at laruan ng mommy nya. Naka ismid) Ewan ko sa’yo.

 

Maya: Uyyy, gusto nya hipan ko…huwag ka na mahiya Ser Chief, okay lang yan. Tayo lang naman eh. Hindi nila malalaman. (ngumiti ng pagkatamis tamis na may halong pang-aasar)

 

Richard: Maya! (hindi mapigilan mapangiti sa inaasal ni Maya)

 

Maya: (tawang-tawa kay SC)

 

Richard: (smiling) Maya, stop teasing me! Okay, quits na tayo. I saw you when you were vomiting nung nalasing ka. Now you see me like this. It’s just that…

 

Maya: (natatawa pa rin at nag blush) Naku…takot ka pala sa dugo…hahaha!

 

Richard: Of course not!

 

Maya: Eh bakit kanina parang nakakita ka ng multo nung makita mo yung daliri mo na may dugo? (pang aasar ni Maya habang ginagamot ang sugat ni SC.) Tsaka, Ser Chief, iba naman yung akin nun. Sobrang nakaka hiya talaga noh?! Buti na lang hindi ako dun sa kotse mo nagsuka. Kundi, patay talaga ko sayo. Malamang ako pag lilinsin mo nun…principal’s office ang drecho ko nun!

 

 

Richard: (serious mode) Maya, that was my mom’s porcelain bowl.

 

Maya: Patay!

 

Tumayo bigla si Maya

 

Richard: (worried face) Where are you going?

 

Maya: (nagulat si Maya sa facial expression ni SC) Ser Chief, ano…lilinisin ko yung nabasag. Tsaka kukunin ko din yung pagkain mo.

 

Richard: (sad face) No, ako na Maya. Gabi ka na. Hindi na ako kakain.

 

Maya: Ser Chief, Linggo po bukas. Wala akong pasok. Tsaka nagutom ako bigla kaya sasabayan na kita. Alam ko din na gutom ka naman talaga. Natakot ka lang sa dugo. Okay?

 

Tatayo si Richard

 

Maya: Maupo ka dyan Ser Chief. Huwag na nga matigas ulo mo. Mamaya kung ano na naman mabasag mo. (pang aasar ni Maya)

 

Umupo ulit si Richard. Pailing-iling. (Takot kay Manang Fe kasi nabasag ang porselana ng mama nya)

 

Maya: (smiling) Ser Chief, tulungan kita bukas maghanap ng kapalit nyan.

 

Tumingin lang kay Maya si Richard. Sad face pa din.

 

Richard: It’s not something that we can find in any store out there. It’s…

 

Maya: Ser Chief, there’s no harm in trying. Oh Ser Chief, English yun ha. Hehe!

 

Richard: (lopsided smile) I know Maya.

 

Maya: (namula na naman ang prinsesa at sa isip-isip – ano ba namang ngiti yan Ser Chief! Baka naman hindi na ako makalakad! – buntong-hininga ang Maya) Teka lang ha.

 

Tumalikod na si Maya bago pa sya manghina at ma hypnotize sa ngiti ni Richard. Habang nasa kusina –

 

Maya: Naku, paano ba ito? Patay kami nito kay Manang Fe. Kasi naman si Ser Chief, kung nakinig lang sa akin. Haay…patay talaga…

 

Kinuha na ni Maya ang pagkain sa oven at prinepare na nya ng maka-kain na si Richard. Hindi naman talaga sya nagugutom pero para lang kumain ang mahal na hari nya nagkunwari na lang syang nagugutom din.

 

Si Richard naman hindi mapakali. Hindi lang dahil sa nabasag nya ang gamit ng mama nya pero dahil na rin sa nararamdaman nya pag nasa tabi nya si Maya. Lalo na pag silang dalawa lang. Parang may “something” syang nararamdaman. Hindi nya ma explain.

 

Richard: My God. What am I feeling? I know I like her. But I still have a lot of things to consider. She has her dreams to fulfill…and yes, I am talking to myself again!

 

Naabutan ni Maya napa iling-iling si Richard habang nakaupo sa lamesa.

 

Maya: Ser Chief? Bakit? Huwag ka mag-alala. Sasabihin ko kay Manang Fe, ako na lang ang nakabasag. (smiling)

 

Richard: (looks confused) What? Huh? Wait? What are you trying to say?

 

Maya: Alam mo Ser Chief, gutom ka na. Makarat-rat ka ng tanong parang walang bukas! Haha!

 

Richard: (serious mode) Maya!

 

Maya: Sorry Ser Chief (takot mode)

 

Richard: What I mean is bakit mo yun gagawin? Hindi naman ako siguro papagalitan ni Manang Fe di ba? (naalala nung isang araw na pinagalitan sya ni Manang Fe kasi nagpupumilit sya bumangon. Napakunot nuo)

 

Maya: Hindi nga ba? (ngiting pang asar)

 

Richard: Maya, let’s just eat.

 

Maya: Okay, Ser Chief. Sasamahan na lang kitang magsabi kay Manang Fe. (ang ngiti abot sa kanto!)

 

Richard: Whatever, Maya.

 

Nagsimulang kumain ang dalawa. Habang nilalagyan ni Maya si Richard ng Arroz Caldo sa bowl nito –

 

Maya: Ser Chief, kain ka ng madami ha. Umiinom ka kasi ng gamot eh. Dapat laging may laman ang tiyan mo.

 

Richard: Maya…

 

Maya: (nilagyan ng patis, paminta at calamansi ang pagkain ni SC. Tinikman.) Hmmm, yan okay na Ser Chief. Kain ka na.

 

Richard: (nakatitig kay Maya) Ah…

 

Maya: (nagulat) Naku Ser Chief! Pasensya na akina papalitan ko na lang yang pagkain mo. Hindi ko sina…

 

Richard: Maya, it’s okay. (killer smile) Gusto ko rin sana ng Orange juice.

 

Maya: (nga-nga) Ay, oo nga…Sige, teka kukuha ako…ay gagawa pala. Ano ba ‘to…

 

Tumayo ng lamesa si Maya, taranta mode

 

Richard: (hinawakan si Maya sa kamay) Thank you (killer smile)

Maya: (tulaley, nga-nga mode)

 

Richard: Maya? …Maya!

 

Maya: Ay Maya! Ser Chief ha nakakarami ka na! (pouting lips mode)

 

Richard: What?! I said thank you. Thank you for doing this. Thank you for taking good care of me. (killer smile ulit)

 

Maya: Ser Chief, wala ito.

 

Richard: Wala lang ‘to? (sad mode)

 

Maya: Ser Chief, importante ka sa akin…(nagulat sa sinabi) Importante kayong lahat sa akin…Teka nga gagawin ko muna yung Orange juice mo.

 

Pagtalikod ni Maya, tatawa-tawa si Richard. Naalala kasi nya ang reaction ni Maya nung hinawakan nya kanina ang kamay nito. Naisip nya, paano kaya kung halikan nya ulit si Maya ngayon? Ano kaya magiging reaction nito ngayon?

 

Sa kusina

 

Maya: Maya dela Rosa, di ba nga Iba kayo?! Ano ka ba naman! Huwag masyadong assuming. Konti lang! Iba kayo…eh ano kaya ang iba na yun?! Ang hirap naman neto…Pero ang lambot ng kamay ni Ser Chief…parang nakakahiya ang kamay ko…dapat makapaglagay ng maraming lotion. (smiling)

 

Maya: Ser Chief, eto na juice mo. (Napansin ang bowl nito) Masarap ba Ser Chief? Naubos mo eh hehe!

 

Richard: Yes, masarap yung gawa mo. (killer smile)

 

Maya: (bumulong) Ser Chief, huwag mo naman ako ngitian ng ganyan…

 

Richard: Maya! Ayan ka na naman bumubulong ka na naman. Ano ba yun?

 

Maya: Wala Ser Chief, sabi ko akina yang lalagyan mo gagawan ulit kita (smiling)

 

Ngingisi-ngisi ang Richard dahil narinig naman talaga nya ang sinabi ni Maya. May kung anong saya naman syang naramdaman nung madinig ang sinabi nito.Nagkwentuhan sila habang matapos kumain.

 

Maya: Ser Chief, dyan ka na muna. Ililigpit ko lang ang pinagkainan natin.

 

Richard: Huwag na Maya, hayaan mo nay an sa sink. Si Sabel na bahala dyan bukas.

 

Maya: Naku, huwag na Ser Chief. Nakaka hiya naman kay Sabel. Sige na ako na bahala dito. Matulog ka na ulit.

 

Richard: (nakatitig kay Maya)

 

Maya: Ser Chief, bakit?

 

Richard: Ha? Ah wala…sige samahan na kita sa kusina.

 

Maya: Naku Ser Chief huwag nab aka may mabasag na naman tayong gamit ng mama mo! Hahaha!

 

Richard: Maya, stop teasing me please? (serious mode)

 

Maya: (serious mode din) Kape Sir Chief? (smiling)

 

Richard: Sige, while you’re doing the dishes I will accompany you in the kitchen.

 

Maya: (bumulong na naman) Hindi naman kaya ako ang makabasag nyan talaga kung titignan mo lang ako?!

 

Richard: (nakangisi lang)

 

Habang naglilinis si Maya, pinagmamasdan sya ni Richard with a sad face.

 

Richard: (Maya, you are such a very wonderful woman. You all have the good qualities of a friend…no bestfriend, a girlfriend and a wife. Sana mahintay mo ako pag pareho na tayong handa. But for the meantime, I want us to enjoy what we have. I will never leave your side. I will never let you go…if I can help it…)

 

Kahit nakatalikod si Maya alam nya na nakatingin si Richard sa kanya.

 

Maya: (Ser Chief, utang na loob huwag mo naman ako tignan. Napapaso ang balat ko sa tingin mo…haaaay! Naku Maya, dahan-dahan baka makabasag ka nga!)

 

Pagkatapos maglinis ng lamesa at kusina.

 

Maya: Ser Chief, magpahinga ka na. Babalik ako dito bukas ng umaga para …

 

Richard: No Maya. (nagulat sa reaction ni Maya) I mean, catch up on your readings. Di ba sabi ko sayo kanina. Malapit na graduation nyo. You need to concentrate.

 

Maya: Pero Ser Chief, okay lang talaga.

 

Richard: Maya, pagtatalunan na naman ba natin ito?

 

Maya: Ayaw nyo ba ako makita Ser Chief? (nagulat sa tanong nya mismo) Ano! Ah…Ser Chief ang ibig ko sabihin…ano…kasi…

 

Richard: (in his famous bedroom voice) Maya, believe me, I wanted to see you every day. Pero you have to think about yourself once in a while. You have to focus on your study. Pag andito ka, lahat kami inaasikaso mo. Hindi lang si Abby. Pati si Luke, Nikki, Manang Fe, si Sabel at Doris.

 

Maya: (nga-nga, wanted to see me every day?) Ah…Ano…Ikaw na lang ang magsasabi kay Manang Fe?

 

Richard: (confused) What?

 

Maya: Yung porselana ng mama nyo?

 

Richard: Oh, that. Yes. Ako na ang bahala. (smiling)

 

Maya: Sure kayo Ser Chief ha? Kasi parang namumutla kayo nung nabanggit ko yung gamit ng  mama nyo! Hehe!

 

Richard: Maya, I said…

 

Pumikit sandali si Richard at pagtapos eh hinawakan sa dalawang braso si Maya at hinalikan ang isang pisngi nito. Si Maya napapikit. Dinama ang halik ni Richard. Hindi napigilan ni Richard na halikan ulit si Maya…sa noo at niyakap.

 

Richard: (habang yakap si Maya) Salamat Maya. (He closed his eyes to feel the warmth of the woman in his arms.)

 

Maya: Ser Chief…

 

Richard: (ang sarap ng may kayakap. Sana magawa ko ito ng madalas. )

 

Maya: (ang sarap naman nito…ganito ba talaga ang nararamdaman pag may kayakap? Nakaka lasing ang amoy mo Ser Chief…pwede ba lagi na lang ganito?)

 

Sa labas ng pintuan naandun si Joma at hinihintay si Maya. Nalaglag ang susi na hawak nya kaya biglang natauhan yung dalawang “may something” (Yes, something…Iba kasi sila di ba? Hehehe! Kuya Joma, panira ka ng moment!)

 

Richard: (aligaga mode) Ah…Eh…Maya…

 

Maya: Ser Chief…

 

Richard: Maya, promise me na hindi ka iiwas sa akin. (worried face) I’m sorry, I just can’t help it. You have been so generous of yourself to us. To me kaya…

 

Maya: (nagulat sa sinabi ni SC…naka recover naman agad) Ser Chief, okay lang (smiling) hindi kita iiwasan. Di ba nga sabi mo, Iba naman tayo?

 

Richard: (relieved) Okay. Ingat ka Maya. I will see you soon.

 

Maya: Sige Ser Chief, magpahinga ka na.

 

Richard: (hinawakan ang kamay ni Maya, pinisil)

 

Lumabas na ang dalawa

 

Richard: Joma, ingat sa pagmamaneho ha.

 

Joma: Opo Sir Richard (smiling)

 

Maya: Pasensya na Kuya Joma ha.

 

Joma: Sus, para ka naman iba Maya. Sige na sakay na. Andyan na ang gamit mo sa loob ng kotse.

 

Tinanaw muna ni Richard ang kotse hanggang sa makalabas ito ng gate. Pumasok na rin sya sa loob at umakyat na sa kwarto nya. Pagdating sa kwarto, kinuha agad ang cellphone nya at tinext si Maya.

 

Richard: Ingat J Text ka pag nasa condo ka na ha.

 

Sa kotse

 

Joma: Maya, ibang iba ang ngiti mo ah. Parang ang saya-saya mo.

 

Maya: Ikaw talaga Kuya Joma! Lagi naman ako masaya ah.

 

Joma: oo nga, pero iba ang ngiti mo ngayon. Iba ang kinang ng mga mata mo. Kayo na ni Sir Richard no?!

 

Maya: (nagulat sa sinabi ni Joma) Ha?! Ikaw Kuya Joma, nahawa ka na kila Doris at Sabel. Hahaha!

 

Joma: Hindi ah…nagsasabi lang ako ng totoo.

 

Maya: Kuya Joma, wala lang…

 

Biglang tumunog ang cellphone ni Maya. Dali-daling binuksan at binasa ang message at ngumiti ng pagkatamis-tamis

 

Joma: Hmmm, si Sir Richard yan noh?! (ngiting nang aasar)

 

Maya: Kuya Joma talaga…

 

Joma: Maya, ang ngiti mo mula Apari hanggang Jolo! Hahaha!

 

Maya: (ngumiti lang at sinagot ang text ni SC) Okay Ser Chief J

 

Nagpakwento na lang si Maya tungkol sa mga pinag gagawa nila Doris at Sabel nung mga araw na wala sya sa mansion. Pagdating sa condo –

 

Joma: O pano, Mrs. Lim mauna na ako. (natatawa)

 

Maya: (nagulat pero nakangiti kasi feel din nya) Naku ikaw talaga Kuya Joma!

 

Joma: Feel mo noh?! Hahaha!

 

Maya: Ewan ko sayo Kuya Joma! Sige, salamat ulit sa paghatid. Pasensya na ginabi ka tuloy.

 

Joma: Wala yun Mrs. Lim (ngiting nanunukso)

 

Pagdating ni Maya sa luob ng unit nila ni Emman

 

 

Maya: (nag text kay SC) andito na ako sa condo Ser Chief J

 

Naisip ni Maya na malamang pagod na si Richard kaya bukas nay un sasagot kung sasagot man.

 

Maya: Mrs. Lim (kinikilig) bagay naman eh…Maya dela Rosa Lim (ngiti ng in love)

 

Tumunog ang cellphone.

 

Maya: Gising pa si Ser Chief?! (binuksan at binasa ang message) “ Okay. Magpahinga ka na para may energy ka sa pag rereview bukas. I’ll call you tomorrow. J “ Ser Chief talaga kung magpakilig…WAGAS!

 

Maagang nagising si Maya. Nagluto ng almusal para sa kanila ni Emman. Nakapaglinis na rin ng bahay nila. Nakapaglaba na. In short, inspired!

 

Emman: Wow! On my pink walls! Ano ang nangyayari sayo roomie??? May lagnat ka ba? May problema ka ba?

 

Maya: Emman, ano ka ba, wala noh! Haha! Halika ka na kumain na tayo. Mag rereview pa kasi ako eh.

 

Emman: Ay, oo girl! Wala lang ‘to lahat. Eh anu ba naman yung ang linis linis na ng bahay, naglaba ka na, nakapagluto ka na ng almusal natin pero ang face mo fresh na fresh! Wala lang talaga ‘to lahat girl. Wala! (pang aasar na peg nito kay Maya)

 

Ngiti lang ang isinagot ni Maya kay Emman habang kumakain. Walang lakad si Emman kaya sinabayan na nya ng review si Maya at kumuha na rin sya ng tips dito. Umorder na lang sila ng Pizza at Chicken for lunch dahil yun ang gusting kainin ni Emman. Pagdating nang hapon –

 

Maya: Teka lang Emman ha, gagawa ako ng merienda natin.

 

Emman: Gagawa? Eh may natira pa tayong Pizza dyan eh.

 

Maya: Eh di papainit ko (smiling)

 

Tumayo si Maya at pumunta sa kusina para mag ayos ng merienda nila. Nag text din sya kay Richard.

 

Maya: “Good afternoon Ser Chief! J Okay ka ba? Sabi mo tatawag ka?”

 

Nagreply naman agad ang mahal na hari

 

Richard: “I’m okay Maya. Sorry I was not able to call you. Medyo madaming ginawa sa office. Pero I plan to call you later tonight.”

 

Maya: “Okay Ser Chief. Huwag masyado magpagod ha J”

 

Richard: Okay Maya. I’m sure mamaya pagod ka na mag review kaya wala ka ng choice kundi kausapin ako J”

 

Maya: “J”

 

Kinagabihan tumawag nga ang mahal na hari

 

Richard: Hello Maya?

 

Maya: Hi Ser Chief! Kamusta?

 

Richard: Okay naman. Marami naman ako nagawa maghapon (sa isip nya – kahit na puro ikaw ang nasa isip ko) Ikaw?

 

Maya: Baka naman mabinat ka…ako, Okay din Ser Chief, dami ko rin na review maghapon (sa isip nya – kahit na puro ikaw ang nasa isip ko)

 

Sabay na nagsalita ang dalawa

 

Richard: Hindi ko pa nasasabi kay Manang Fe.

 

Maya: Nasabi mo na kay Manang Fe?

 

Nagtawanan ang dalawa. Nagkwentuhan ng mga nangayri maghapon. Si Richard, yung tungkol sa progress ng expansion ng isang hangar. Si Maya naman ang mga na review nya at ang ibang kalokohan ni Emman. Hindi nila napansin na halos 3 oras na sila nag uusap.

 

Maya: Naku! Ser Chief, pasensya ka na ha. Nakadagdag pa ako sa pagod mo. Medyo late na rin pala.

 

Richard: it’s nothing Maya. Ako nga ang naka istorbo sayo eh. Maaga pa ang pasok mo bukas.

 

Maya: Ayos lang Ser Chief. Sige, good night.

 

Richard: Good night Maya. (bumulong – good night my princess)

 

Maya: Ano yun Ser Chief?

 

Richard: Ha?! Wala…

 

Maya: Ah…okay…(sure ako sabi nya princess eh..hindi naman siguro recess?! Assuming ka Maya!)

 

Richard: Ah Maya, Pag pwede na ako bukas lumabas, susunduin kita ha.

 

Maya: Ah…okay Ser Chief (hanggang langit ang tuwa)

 

Richard: Good night Maya…

 

Maya: Good night Ser Chief…

 

Richard: Good night…

 

Maya: Good night…

 

Parehong ayaw ibaba ng dalawa ang cellphone nila. Parang may gusto pa silang sabihin sa isat-isa pero napipigilan ng hiya.

 

Richard: Ah Maya…Sweet dreams…

 

Maya: (naka ngiti) Sweet dreams Ser Chief…

 

Richard: Good night Maya…(aligaga mode)

 

Maya: Good night and Sweet dreams Ser Chief… (naka ngiti)

 

Richard: Ah…Maya…(bumulong ng mabilis – I missed you)

 

Maya: (napangiti lalo) I missed you too Ser Chief…

 

Richard: Salamat Maya…

 

Si Maya, parang tumapang kasi antok na din –

 

Maya: Ser Chief, hindi tayo matatapos nito eh…Good night, sweet dreams, na miss din kita. See you tomorrow. Text kita agad pag gising ko.

 

Richard: I love that Maya.

 

Maya: Ano yun Ser Chief (sana I love you sinabi mo SC)?

 

Richard: I’ll wait for your text tomorrow.

 

Maya: Ah, okay. Sige.

 

Pinatay na ni Maya ang cellphone nya. Bumuntong hininga at tumingin sa mukha ni Richard sa phone nya sabay hinalikan ito.

 

Maya: Haay, Ser Chief…ano ba? Nakaka kilig masyado pero nakakatakot din.

 

Monday morning sa Lim Mansion

 

Manang Fe: Doris, Sabel, sino ang nakabasag ng porselana ni Donya Esmeralda?!

 

Sabel: Manang Fe, hindi po ako. Promise. Hindi naman po natin ginagamit yan di ba?

 

Doris: Ako din Manang Fe, hindi po ako yan. Kasama kop o si Abby kahapon sa labas nag lalaro.

 

Manang Fe: Ikaw Joma, alam mob a kung sino may gawa nito?

 

Joma: Naku Manang Fe, alam mo naman hindi ako nangingialam ng gamit dito sa kusina.

 

Sabay pasok ni Nikki at Luke sa kusina

 

Manang Fe: Luke, Nikki, sino sa inyo ang nakabasag ng porselana ng lola nyo?

 

Luke: Manang Fe hindi po ako. Hindi po ako pumunta dito kahapon. Nasa kwarto lang ako maghapon. Baka po si Nikki.

 

Nikki: Kuya! You are so GRRR! Of course not! Manang Fe, hindi po ako. Promise po…

 

Nagkatinginan sila Doris, Sabel, Joma, Luke at Nikki.

 

Manang Fe: Imposible naman si Abby yan. Naku talaga naman! Mahuli ko lang sino nakabasag nun lagot talaga sa akin.

 

Mainit ang ulo ni Manang Fe na pumasok sa kwarto ni Richard para ayusin ang higaan nito. Napansin ni Richard na mainit ang ulo ni Manang Fe.

 

Richard: Manang Fe, bakit parang mainit ulo nyo? May ginawa na naman ba si Doris o Sabel? (naka ngiting tanong nito)

 

Manang Fe: Naku, naiinis ako! Nabasag ang isang porselana ng mama mo. Alam mo naman kung gaano ka importante yun. Alam mo na wala ng makukuha o mabibili nun ngayon.

 

Richard: (worried face, napakagat sa labi. Hindi nagsalita)

 

Manang Fe: May alam k aba Ricardo?!

 

Richard: Po?! Naku wala po. Hindi ko po alam Manang Fe. Di ba nasa office lang ako kahapon maghapon?

 

(Hala! Mag sinungaling ba Ser Chief?! Lagot ka, bad yan…palo ka nyan kay Manang Fe pag nalaman nay nag sinungaling ka! Hahaha!)

 

Richard: (patay talaga…)

 

Manang Fe: Hay naku! Hindi ko alam paano sasabihin it okay Donya Esmeralda. Dadating pa naman yun sa bakasyon.

 

Richard: (nagkibit-balikat lang)

 

Habang nag aalmusal hindi mapakali lahat maliban kay Abby

 

Abby: Daddy, are you okay? Ate Nikki? Kuya Luke?

 

Richard: I’m okay baby. Why?

 

Nagkatinginan sila Luke at Nikki

 

Abby: para po kasi kayong may secret eh…

 

Napalunok ang 3 sa sinabi ni Abby.

 

Luke: Niks, hindi ko talaga alam.

 

Nikki: Lalo naman ako kuya.

 

Richard: Stop that, Luke. Nikki. Male-late kayo sa school. Kahit wala ng gagawin kasi tapos na ang exams nyo dapat maaga pa rin kayo sa school.

 

Luke and Nikki: Bye dad. We’ll go ahead.

 

Abby: Dad, it’s just a graduation practice today in school. Will you be there and Ate Maya?

 

Richard: I will be there baby J pero si Ate Maya baka wala kasi may pasok din sya. Malapit na din sya mag graduate di ba?

 

Abby: Ay oo nga pala daddy. Sige okay lang daddy. I know you have a lot of things to do.

 

Richard: Ang sweet talaga ng baby ko.

 

Abby: Baby din ni Ate Maya J

 

Sa may kusina

 

Manang Fe: Naku sino ba talaga ang nakasabasag nun…

 

Nag ring ang phone ni MF

 

Manang Fe: o Maya, anak napatawag ka?

 

Maya: tatanong ko lang po sana kung kamusta na si Ser Chief. May lagnat pa po ba?

 

Manang Fe: Ah, wala na Maya. Pero hindi ko muna papapasukin. Dito na muna sya mag opisina. Sila Liza at Sonny pupunta dito mamaya.

 

Maya: Ah okay po. Sige po Manang Fe. Mag aayos na po ako papasok.

 

Manang Fe: o sige anak. Ay may tatanong pala ako. Alam mo ba kung sino ang nakabasag ng porselana ni Donya Esmeralda?

 

Maya: (nagulat, natakot at kinabahan) Po? Ano po…ay Manang Fe, saglit po ha may tumatawag mo sa labas ng pinto. Tawagan ko po ulit kayo.

 

Manang Fe: Ano nangyari dun sa batang un? Biglang nataranta…

 

Nagtext si Maya kay Richard

 

Maya: “Ser Chief! Good morning! Di mo pa nasasabi kay Manang Fe?”

 

Richard: “Good morning Maya. Hindi pa eh, natakot ako kanina galit na galit si Manang Fe eh. Mamaya na lang gabi.”

 

Maya: Naku, pano na yan? Ser Chief, ano gagawin natin?

 

Richard: Maya, its not your fault. Mine. So ako bahala. Don’t worry.

 

Maya: pero Ser Chief…

 

Richard: Maya, male-late ka na.

 

Maya: Ay! Oo nga! Sige Ser Chief! See you later!

 

Binaba agad ang phone at nag madali mag ayos papuntang school. Kinahapunan dumerecho si Maya sa mansion.

 

Richard: Maya, what are you doing here?

 

Maya: Bakit Ser Chief?

 

Richard: Maya?! I am asking you why are you here?

 

Si Richard kasi naka fit na white t-shirt. Sino ba naman ang hindi mawawala sa ulirat nyan?!

 

Maya: Ha? Ano Ser Chief…kasi ano…ah..tutulungan kita magsabi kay Manang Fe J

 

Richard: Maya, I can handle it. Imbis na nag papahinga ka na…

 

Maya: Ser Chief, time first…andito na ako eh…huwag mo na ako pagalitan…peace J (smiling)

 

Biglang dumating sa principal’s office si Manang Fe

 

Manang Fe: O Maya, bakit andito ka? (napatingin kay Richard)

 

Richard: kasi po, yun nga sabi ko kay Maya, nag abala pa sya pumunta dito…

 

Maya: Manang Fe kasi si Ser Chief…

 

Manang Fe: Alam nyo kayong dalawa may hindi kayo sinasabi sa akin.

 

Richard & Maya: po? Wala po…

 

Manang Fe: Lalabas ba kayong dalawa? Hindi kayo dito kakain?

 

Richard and Maya: (relieved) Ah Manang…

 

Maya: Manang Fe, kasi po may sasabhin kami ni Ser Chief…

 

Richard: Manang Fe its my fault…

 

Maya: Hindi po Manang Fe, ako po may kasalanan…

 

Richard: No Maya. It’s my fault!

 

Naintindihan na ni MF ang pinagsasabi nung dalawa

 

Manang Fe: Kayong dalawa ang nakabasag?! Sige, kayong dalawa ang magpaliwanag kay Donya Esmeralda pagdating nya dito.

 

Napalunok ang 2 lovers na may “something”

 

Richard: Sorry po Manang…nata…

 

Maya: Natakot po kasi kami sa inyo (mabilis na sabi nito)

 

Manang Fe: Hay naku ewan ko sa inyong dalawa!

 

Tumalikod si Manang at naglakad na papunta ng kusina. Nakangiti.

 

Manang Fe: nakaka tuwa naman yung 2 yun…

 

Sa principal’s office

 

Richard: Maya? Bakit mo inaako ang kasalanan ko?

 

Maya: Ser Chief, kasalanan ko din yun. Kung hindi kita pinabayaan dun hindi sana nangyari yun.

 

Richard: Alam mo Maya, we’re both crazy… J

Maya: (bumulong – ako matagal ng crazy for you Ser Chief)

 

Richard: Anu yun Maya?

 

Maya: Ser Chief, ang sabi kop o ayos lang. Hindi kita papabayaan…mapalo ni Manang Fe! Hehe! Peace! (nag peace sign)

 

Richard: (tatawa-tawa) let’s eat outside Maya?

 

Maya: Sure Ser Chief…(kahit hindi mo ako pakainin, ngiti mo lang busog na ako)

 

Richard: Maya, bibili ako ng maliit na mic, ikakabit ko sayo para marinig ko lahat ng sinasabi mo! (smiling)

 

Maya: Ewan ko sayo Ser Chief! Halika na, gutom na ako. Dun lang tayo sa mura ha.

 

Richard: Saan yun mura?

 

Maya: patawa ka na naman Ser Chief…(smiling)

 

Richard: Thank you Maya (killer smile)

 

Maya: Halika na Ser Chief…(nangatog ang tuhod sa ngiti)

 

Richard: Hahalikan na kita? Sige! (smiling)

 

Maya: Ser Chief! Tara na po sabi ko. (kinikilig ang peg)

 

Lumabas ang dalawa at nagpunta sa isang sikat na coffe shop at dun nag merienda. Nag kwentuhan ulit, nagtawanan…sabi nga ninanam-nam ang kung ano meron sila ngayon. Si Richard, sobrang saya. Nakaka alis nga daw ng pagod ang boses at tawa ng taong mahal mo. Si Maya naman, wala din mapaglagyan ang saya. Recharge na recharge ang isip at katawan.

Chasing Pavements – part 5

Admin Note: *Contributed Story* Please give credit and thanks to zhelcris. This is a continuation to Chasing Pavements – part 4.

---

Author: zhelcris

A/N: the long wait is over 🙂 eto na ang sagot sa inyong mga tanong. Sorry kung hindi na maraming chapters kada parts. Para masabik kayo 😀 KAPITBISIG!

Chapter 9: His Shattered Memories

Flashback:

2011. He was so excited to go home to her that day. He prepared everything, from the venue, to the food, and to himself. He prepared his heart and soul for this is the day he decided to ask his beloved to be his wife…

“mahal ko, boarding na ko, hehe. Always remember that I love you……’til my last breathe! Excited na ko sa dinner natin mamaya! I really love you so much!!!! Muah muah!!!” he texted before boarding the plane. He’s so nervous. He can’t hide his excitement. “Chief, hindi mo na nahintay yung schedule ng regular flights natin ha, talagang nag-private chopper ka na. At eto pang newly renovated plane natin ang napili mo.” Capt.Yamaguchi told Richard. “Well, Capt.Yamaguchi, gusto ko ring ma-testing ‘tong si Maya (yes, he named that chopper Maya! How sweet :D), and I want this plane to go to San Nicolas para makita ni Maya.”

 

They arrived at San Nicolas safely. He turned his phone on, but forgotten to turn it into a loud profile, so he receieved a lot of missed calls from Maya. When he saw it, he eventually texted her.  “Mahal, I’m already at San Nicolas airport na, driving home to you! Sorry I’m not able to answer your calls, nasa ere kami kanina so my phone’s offline, tapos nung na-online ko na, nakalimutan ko namang alisin sa silent mode..anyways, see yah later!!! How I longed for your kiss and hug! Meet me sa tabing ilog ha! I love you!”

He then rode his car, but unfortunately, it’s not starting. “Naku naman, ngayon pa ata ako nasiraan…” he told himself. After a few tries, his car started. “oh gees, wag na wag mo kong bibiguin ngayon, ayoko pong malate sa date namin…at ayoko rin pong maglakad papuntang ilog mula dito…” he funnily thought, as if begging for the car to be kind to him.

He’s now on the road. He’s really excited; he even turned on the radio and hummed to the tune of the song “When You Say Nothing At All”

The Smile on your face

Let‘s me know that you need me

There’s a truth in your eyes

Saying you’ll never leave me

The touch of your hand

Says you’ll catch me

Whenever I fall

You say it best…

When you say nothing at all…

 

He was about to take a left turn when a van overtook his lane that made his car drove the other way. He turned right and tried to hit the break but it’s too late. He hit his car to the huge stone at the edge of a cliff. He then hit the dashboard. He tried to come out to ask for help but due to his head injury, he fell on the road. He was trying to open his eyes when he saw an old woman coming towards him. “Maya…” He managed to say before getting unconscious.

~*~

Chapter 10: The Dream and the Dreamer

 

He is walking down the aisle. He’s so excited and happy. He can see some of his friends smiling and waving at him, some even gave him two thumbs up signs. He saw his mother and father at the middle of the aisle. They accompanied him to the altar. He is now standing there, waiting for his bride. As he sees her walking down, mixed emotions and tears of joy came to him. He is now reaching for her hands, but he can’t understand why he can’t move his arms. Her face seems so blurred to his sight. He’s confused. He tried to speak but nothing came out from his mouth. “Ma…ya…”

 

He woke up. “Yun na naman…” he told himself. He got up from his kawayan-made bed at fixed his pillows and blaket. He was still thinking of his dream when he heard Manang Fe’s call.

 

MF: “Simon! Bangon na aba! Tanghali na! Magsisibak ka pa ng kahoy nating pansiga! Dali at kumilos ka na!”

S: Opo Manang, andyan na!”

 

He got out of their nipa hut and prepared his axe and ropes before going to the woods. Their house is in the middle of the boondocks, surrounded by humongous trees. A stream near their hut gives them water for everyday use, even for drinking. That place is sacred for Manang Fe. No one really knows that place except for the two of them. Manang Fe used to be a nun but she came out of the convent due to some personal issues. She fell in love with a mailman that used to deliver their mails in the convent. She came out to be with him. They had a son, and lived together for 10 years. Unfortunately, her husband and his son died in a car accident that made her a widower and a childless mother. That’s when she decided to isolate herself from the world and live the life in the boondocks. “Manang, hindi pa naman tanghali ah, kasi di pa masakit sa balat ang araw!” he teased the old woman. “Aba Simon tigilan mo ko! Wag ka nang mangatwiran at mangahoy ka na!”

 

He went to the woods, still thinking of his dream. “Bakit ba kasi hanggang ngayon, wala pa rin akong naaalala…dalawang taon na rin ‘to…ni hindi naman gaanong makatulong itong panaginip ko, kahit paulit-ulit, walang mangyari…nakikita ko nga yung mga mukha nila, pero pag yung babae na yung nakikita ko, wala na, nawawala na naman sila sa isip ko….sino ba sila? Sino nga ba ako…?”

 

His daydreaming was cut short when he accidentally hit a tree while walking back to their house. “Ayan kasi, tuliro na naman ako. Ang sakit naman…” he said to himself while touching his wounded leg.

 

MF: (while treating his wounded leg) “Ayan naman kasi Simon, tulala ka na naman ba habang naglalakad pauwi? Ano bang iniisip mo na namang bata ka?”

S: “Manang naman, hindi na ko bata. Pangalawa, kasi….yun na namang panaginip kong paulit-ulit…nakakatuliro na kasi.”

MF: “Wala ka pa rin bang maalala?”

S: “Wala pa rin po. Pero manang, yung panaginip ko ngayon, iba na kesa noon. Ibig ko pong sabihin, ganun pa rin naman yung nangyayari, kasal ko daw, pero ngayon, yung mga mukha nila, unti-unti ko nang nakikita…maliban dun sa mukha niya…”

MF: “Nung babae? Ano nga yung naitawag mo sa kanya noon? Maya ba yun?”

S: “Opo…Maya nga yun. Teka, Maya nga ba? Hindi ko maalala eh. Sa susunod nga manang, bantayan mo ko pag nananaginip ako, tapos pakinggan mo yung mga sasabihin ko. Ahaha”

MF: “Loko kang bata ka ha!” (she pressed the herbal leaf to his wound harshly)

S: “Aray ko po manang! Biro lang eh…”

MF: “Ewan ko sa’yo Simon! Puro ka biro! Hindi ko alam kung magpapasalamat ba kong sa wakas eh nagkamalay ka na oh magsisisi akong nagising ka pa! Napakapilyo mong bata ka!”

S: “Aray ko naman manang, masakit yan…sa puso…pero aminin niyo po, malaking tulong naman ako sa’yo. Kasi mula noong nagising ako, may tagasibak na po kayo nang kahoy, tagahuli ng baboy ramo at mga gagala-galang manok at hayop, at may tagatanim pa ng gulay! Oh san pa po kayo niyan manang? Magsisisi pa po ba kayo? Hahaha!”

MF: “Ewan ko sa’yong bata ka! Nambola ka pa…hay nako…oh siya tatapusin ko pa itong niluluto ko. Tapusin mo yang paglalanggas sa sugat mo!”

S: “Opo manang!”

 

He now tries to remember everything. From that day he woke up, up to the present. He remembered that moment when Manang Fe told him everything that happened from that night she founded him …

 

Flashback:

 

MF: “Gabi yon bago ang semana santa noong Marso 2011. Kahit dito ako sa bundok nakatira alam ko pa rin ang petsa. Minsan lang ako kada buwan bumaba, at nataon na nung gabing yaon, eh natagpuan kitang duguan at may sugat sa ulo. Hindi malayo sa kinakitaan ko sayo yung sasakyang pinanggalingan mo. Walang ibang tao, kaya mag-isa kitang pinagtyagaang iakyat dito sa bundok, sa aking kubo. Sa tanda kong ito pasalamat ka at nakaya kita, mabigat ka, ang laki mo pa. Pero nag-alala ako sa’yo iho, kasi sugatan ka, kaya ininda ko na lang yung hirap. Lahat ng halamang gamot ko nagamit ko sa’yo, pero natagalan bago ka nagkamalay. Ayun sa paanan ng kama mo ang mga pinagpalitan mong damit. Yan ang suot mo nung gabing yun, nilabhan ko na lang. Wala ka ring ID o wallet sa bulsa mo, kaya wala kang pagkakakilanlan. Wala akong matawagan o masabihan. Ang bundok na ito ay malayo sa kabihasnan, malayo sa bayan. Hindi ko na rin naman kaya yung palagiang bumaba, dahil sa wala rin naman akong sinasadya sa bayan kundi ang prusisyon at pabasa kada taon. Maliban doon, bumaba lang ako para makibalita, isang beses isang buwan, minsan dalawang beses na lang kada tatlong buwan. Nandito naman din kasi sa bundok ang buhay ko. May pagkain, inumin, at tirahan ako dito, kaya mas gusto kong narito lang. Wala pa naman akong nababalitaang naghahanap sa’yo, kaya pasensya na iho ha, ito lang ang maibabahagi ko sayo…” she gave her the small red velvet box she founded in his pants. “Malamang may pagbibigyan ka niyan noong gabing iyon. Kaso, hindi mo na naibigay. Pasensya na iho, hindi kita matulungang makaalala agad, o mahanap ang pamilya mo. Pero sana yang singsing sa loob ng lalagyang yan, eh makatulong sa’yo…nga pala iho, dahil sa hindi ko alam ang pangalan mo, maaari ba kitang tawaging Simon? Pangalan yun nang namatay kong anak, kasing edad mo na siguro siya kung nabubuhay pa siya. Sana pumayag ka…”

 

He reached for the small red velvet box under his pillow. “Sino nga ba ako? Sino ka nga ba? Maya nga ba ang pangalan mo? Sana, makita na kita…makaalala na sana ako…”

~*~

Chapter 11: Fate in Motion

 

March 4, 2013. Another anniversary celebrated by Maya without Richard by her side. But she’s used to it. She spent it at the riverside with Chief, their guard dog. They ate and just stared at the river, and at the sky. She wrote in a paper a message for Richard and put it in a sky lantern. “Sabi ng mga Chinese, effective daw ito pag may mga nawawala. Mahal ko, kahit singkit ka, sana makita at mabasa mo ito….happy anniversary mahal ko!!”

 

It was Holy Week, and everyone in San Nicolas is busy preparing for the traditional pabasas and processions of patrons, saints, Marian and Christ’s images. They also have senakulos, and penitensyas. These traditions are very much alive in the town, and everybody’s involve, especially Maya. She’s active with the pabasas and the processions.

 

It’s already Holy Wednesday, and Maya’s yearly devotion to go and walk with the image of the Black Nazarene will be her duty for the day.

 

M: “Nay, alis na po ako ha! Maghahanda lang po kami para sa misa at sa prusisyon ng poong Nazareno mamaya.”

NT: “O sige nak, mag-iingat ka ha! Pakisabi pala kay Manong Joma, yung dried mangoes nila isang linggo nang naghihintay sa kanila dito sa bahay! Aba eh nakauwi na kami galling Cebu eh di pa rin tayo dinadalaw!”

M: “Opo Nay, makakarating po!”

 

 

 

She walked out the house and headed straight to the Church.

 

***

Richard is busy with the woods when she was called by Manang Fe.

 

MF: “Simon, iho, sasama ka ba sa akin mamaya sa bayan? Baka sa San Nicolas ako pumunta ngayon, dun ako makiki-pabasa. Unang semana santa mo ito na gising ka, noong isang taon hindi ako nakababa ng dahil sa pagbabantay sa’yo, kaya babawi ako ngayon.”

S: “Opo manang sasama po ako. Pero ano po bang ginagawa sa pabasa?”

MF: “Pakanta ang pagbabasa ng libro ng pagpapakasakit ni Kristo sa Pabasa. Ikaw kaya mo ba? May prusisyon din mamaya. Bahala ka kung anong gusto mong gawin. Basta sabay tayong uuwi mamaya ha.”

S: “Opo manang.”

 

Richard and Manang Fe went down to San Nicolas to join in the pabasa and the procession.

 

MF: “Simon, anak, ano, sasama ka ba sa pabasa? O gusto mo pasamahin na lang kita kina Jose Mari, sa mga Hijos ni Poong Nazareno? Baka gusto mong maranasang pumasan? Magandang debosyon yun para sa’yo, tutal malaki naman ang katawan mong bata ka.”

S/R: “Sige manang, susubukan ko pong makisama sa mga pumapasan.”

 

***

M: “Ayos na ba ang poon, Doris? Sabel?”

D: “Oo, Maya. Ngayon sisiguraduhin naming hindi na gagalaw ang kamay ng poon pag nasobrahan sa indayog ‘tong mga tagapasan na ‘to.”

S: “Maayos na rin ang karo. Magagandang mga bulaklak ang nilagay namin. Syempre ayaw naman naming magalit si Manang Zenaida.”

M: “Kayo talaga. Tama lang na nasa ayos ang lahat, para sa Diyos lahat ng ito.”

MB: “Mga kadalagahan, tama na ang daldalan. Doris, Sabel, pakiayos yung mga twalya na ipapamigay sa mga deboto. Dali na.”

D at S: “Opo Manang Zenaida.” (goes out of the house)

M: “Mam, salamat po.”

MB: “Salamat saan, Maya?”

M: “Dun po sa…pag-comfort sa’kin nung nakaraan…sa tabing ilog…”

MB: “Maya, wala iyon. Alam mo namang, hindi lang empleyado ang turing ko sa’yo. Para na rin kitang tunay na pamangkin, tulad nila Doris at Sabel.”

M: “Mam, salamat pa rin po. Salamat po sa suporta at pag-intindi.”

MB: (looks outside at the image of the Black Nazarene) “Maya, alam kong bata ka pa lang namamanata ka na sa poon. Wag kang mag-alala, magkakaroon din ng sagot iyang mga dasal mo. Mapaghimala ang Diyos, manalig at magtiwala ka lang. Sa dalawang taong nawawala si Richard, hindi ka tumigil sa paghahanap, paghihintay, pagdarasal, at pagmamahal sa kanya. Tinuloy mo ang buhay mo kahit mahirap. Hindi kita pipilitin na magmove-on kasi may proseso yan. Time heals ika nga nila. Basta iha, ingatan mo ang puso mo…dahil pagbalik ni Ricardo, kailangang buo mong ibigay muli iyan sa kanya…”

M: (looks at the image too) “Mam, magdilang anghel po sana kayo…”

 

***

Manang Fe now escorted Richard to the Hijos of the Black Nazarene and introduced him to Manong Joma, one of the leaders of the Hijos.

 

MF: “Jose Mari, ito si Simon, anak-anakan ko yan. Gustong sumama sa pagpasan. Gabayan niyo na lang ha. (to Richard) Simon iho, ito si Manong Jose Mari, siya ang sasamahan mo mamaya.”

MJ: (to Richard) “Iho, Joma na lang, Manong Joma. (to Manang) Opo manang. Nga pala manang, yung halamang gamot ko para sa rayuma?”

MF: “Ibababa na lang ni Simon bukas.” (whispers to Manong Joma) “Jose Mari, ingatan mo yang batang yan. Ngayon lang nakababa ng bundok yan, kaya hindi niya kabisado ang bayan, lalo na ang San Nicolas.”

MJ: “Eh manang, sa’n ba galing yang anak-anakan mo?”

MF: “Mahabang kwento…o siya pupunta na ko kina Zenaida. Matagal na kong hindi nakakasama sa pabasa nila. Lagi akong nasa San Ildefonso eh. Tapos nung isang taon hindi ako nakababa dahil sa batang yan…o siya tuloy na ko.”

MJ: (to Richard) “O iho, isuot mo itong tshirt, para hindi ka pagkamalang ibang tao. Wag kang mag-alala, ang poon ay mapaghimala, kaya isa itong magandang debosyon. Kala mo mabigat yan, pero pag pasan mo na Siya, mapapasabay ka na lang sa indayog Niya.”

S/R: “Opo manong. Salamat po.” (to himself) “Mahal na Poon, sana mapakinggan mo ako. Alam Mo po ang gusto ko…ang makaalala…”

 

***

M: “Manong Joma!”

MJ: “O Maya, iha! Kamusta? Nakabalik na ba sina nanay mo galing Cebu?”

M: “Opo. Kaya ko nga po kayo tinawag eh. Yung dried mangoes niyo po hinihintay na kayo sa bahay!”

MJ: “Ay oo nga…naging busy lang kaya di ako makadalaw sa inyo. O tara na, at magsisimula na ang prusisyon. Itong twalya, naipahid ko na yan sa poon. (whispers to Maya) masasagot rin yang mga dasal mo, tiwala lang.”

M: “Manong…salamat po. Magdilang anghel po sana kayo…”

 

***

The procession started at 7 in the evening. Maya, Doris, and Sabel prayed and sang the songs of the Black Nazarene, while the Hijos of the Black Nazarene carried and swayed the image to the beat of the song. Only the light of the candles and the bulbs of the images were their source of light.  But it never came as a hindrance for Maya and Richard to finally see a glance of each other…

 

Nuestro Padre

Jesus Nazareno

Sinasamba Ka namin

Pinipintuho ka namin

Aral Mo ana aming

Buhay at kaligtasan

 

S/R: “Manong Joma, ako na pong papalit para pumasan kay kuya totoy.”

MJ: “O sige iho! Dali! Pasan!”

 

Nuestro Padre

Jesus Nazareno

Iligtas mo kami sa kasalanan

Ang krus Mong kinamatayan ay

Sagisag ng aming kaligtasan

 

Richard now carries the image of the Black Nazarene. He’s really amazed and overwhelmed by the feeling. “Sobrang…kakaiba naman nito. Mahal na Poon, gabayan Mo ako…”

 

Nuestro Padre

Jesus Nazareno

Dinarangal Ka namin

Nuestro Padre

Jesus Nazareno

Niluluwalhati Ka namin

 

 

 

 

He’s one with the Hijos in carrying and swaying the image when Maya accidentally looked at him.

 

M: “Doris, may bago ba sa mga myembro ng Hijos?” (trying to have a clear glance of Richard)

D: “Wala naman sa pagkakaalam ko. Bakit Maya?”

M: “May bagong mukha akong nakita eh…teka lang…(she then shouted his name) RICHARD!!!”

S/R: (to himself) “Sino yun? Pamilyar ang boses…pero Richard ata yung sinigaw niyang pangalan…hindi naman Simon…teka lang…ba’t ganito ang nararamdaman ko? (he then saw Maya) parang kilala ko yun…Ma…”

Hijos #1: “Aba, bata! Wag kang tumunganga at madadapa ka! Hala diretso sa lakad!”

 

Maya is about to go to him when her phone rang. It’s a call from her Nanay Teresita.

 

M: “Nay, nakita ko na si…”

NT: “Nak umuwi ka muna! Si Abby, inaapoy ng lagnat!”

M: “Po? (she looked again at the men carrying the image of the Black Nazarene but he can’t see Richard anymore) opo Nay, uuwi na po ako agad. (to Doris and Sabel) Doris, Sabel, mauuna na ko. May lagnat daw si Abby. Kayo nang bahala magsabi kay Mam Belmonte ha!”

S: “O sige Maya, ingat ka ha!”

D: “Bigyan mo agad si Abby mo ng magic kiss at hug!”